Wat een luxe!

En weer een dag voorbij. Vandaag hadden we echt vakantiegevoel: prachtig hotel, ruime kamers, lekker bij het zwembad, liggen in de zon, spelletje rummikub en maar smeren met zonnebrand. Het weer zou nog wel eens fris kunnen zijn in deze tijd van het jaar, maar daar hebben wij nog niets van gemerkt. Al die vesten, dikke truien en lange broeken zijn nog niet gebruikt. Vandaag zou het 21 graden zijn in Page, maar bij het zwembad voelde het wel als 30! En voor de komende dagen wordt 23 en 30 graden voorspeld!!

Voor vandaag stond er 'maar' 230 km op de planning, maar er was zoveel te zien onderweg dat we vaak zijn gestopt. Het eerste deel van de reis liep langs de canyon en dat uitzicht blijft grandioos. Grappig dat de kinderen het eigenlijk wel gezien hebben. "Het is elke keer hetzelfde uitzicht" zei Stijn, maar ik blijf het bijzonder vinden. Op het einde van het park was een uitkijktoren en daar had je ook nog een schitterend uitzicht. Zoveel verschillende lagen en kleuren die miljoenen jaren geleden zijn gevormd. Toen we naar het noorden, naar Page, gingen rijden, werd het landschap weer heel anders. We kwamen in het Navajo gebied, een indianenreservaat. Overal langs de weg verkochten ze beelden, potten, sieraden e.d. In het begin zag je overal bergjes met zand of grind leek het wel. We snapten niet goed waarom die daar lagen; misschien ontginnen ze dat hier. Verderop hadden we rechts van ons een bergketen waardoor je goed kon zien hoe de erosie plaatsvindt. Grote rotsblokken vallen naar beneden en beetje bij beetje blijft er alleen maar een 'bergje zand' over.

We zijn ook nog gestopt bij een punt waar je de Little Colorado kon zien. Deze zijtak van de grote rivier was wit van kleur toen we erboven vlogen, door de hoeveelheid calcium die het water bevat, maar op dit punt was de rivier helaas droog, dus zag je alleen maar zand. Toch was het natuurgeweld weer onbeschrijflijk.

Rond half 7 zijn we naar de Horseshoe Bend gereden, niet ver van ons hotel vandaan. De rivier maakt hier een bocht in de vorm van een hoefijzer. Veel mensen waren er om de perfecte zonsondergang te schieten met camera's van meerdere decimeters lang en enorme statieven; het stond er vol mee. Er werd zelfs een trouwreportage gemaakt.

Het enige vervelende was dat het er stikte van de vliegen en muggen, hele zwermen. Als die er overdag niet zijn, wil ik nog wel een keer terug.

De avond afgesloten in een gezellig restaurantje, waar Richard genoot van de heerlijke Budweiser. Gevolg: ik moest terug rijden, wat ik eerlijk gezegd liever in het licht had gedaan voor het eerst met zo'n grote en hoge auto. Maar ach, uiteindelijk heeft hij ook maar vier wielen en een gaspedaal.

Tot 10 uur met Chiel in de hottub gezeten en de laatste nieuwtjes gehoord en toen was er al een week voorbij.