De lucht in!

Om kwart voor 5 ging de wekker. Met Chiel naar de canyon gereden. Hij wilde de zonsopgang graag zien en vastleggen op de gevoelige plaat. Een afdaling in de canyon van bijna 4 km met bijna 400 m hoogteverschil. Een pittig tochtje, maar voor Chiel is geen uitdaging te groot. Hij vond het na Aniek het mooiste wat hij ooit had gezien. Je vriendin vergelijken met keihard gesteente (!) er zijn betere vergelijkingen, maar wel lief. Zelf ben ik ook nog even naar het view point gelopen; het was nog behoorlijk fris. Ik had mijn korte broek, t-shirt en zomerjas aan, terwijl daar mensen liepen met bontmutsen op en winterjassen aan en er een meisje onder een deken zat om naar de zonsopgang te kijken. Het is echt fantastisch om te zien, die weerkaatsing van het licht op de rotsen. Terugkomend op de kamer om 7 uur sliep iedereen nog. Zelf ben ik toen ook maar weer in bed gekropen om lekker warm te worden.

Rond half 10 was Chiel alweer terug. We besloten toen om toch de helikoptervlucht te boeken, ondanks dat het niet goedkoop was. Om half één was er nog een vlucht vrij. En we hebben er geen spijt van. Wat een supergave ervaring en wat een magnefiek uitzicht over de Colorado rivier en over een groot deel van de Grand Canyon. Wat een natuurgeweld, ongelooflijk!! Na een tijdje werd ik toch een beetje misselijk, maar gelukkig zat ik voorin, dichtbij de spuugzakjes. Iedereen vond het grappig, omdat ik juist degene was die dit zo graag wilde. Maar ik liet me niet kennen en ben onderweg niet uitgestapt. 

Later op de middag is Heidi ook nog een keer met Chiel de canyon afgedaald voor het zien van alle kleuren in de verschillende rotslagen en om de zonsondergang te aanschouwen. De zon ging om iets over 7 onder en tegen die tijd waaide het aan de rand van de canyon behoorlijk en was het zelfs koud. Ze had 't echter voor geen goud willen missen. 'Nu heb ik het van veraf, van dichtbij en vanuit de lucht gezien!'

Om half 8 waren wij behoorlijk hongerig en zodra ze terug waren zijn we wat gaan eten. Deze bijzondere dag hebben Heidi, Femke en Stijn in de 'hot-tub' afgesloten en Chiel heeft het bad vol laten lopen. Die spieren konden wel een warm bad gebruiken. Ondertussen kon ik dit verhaal mooi schrijven. Heidi zal morgen wel spierpijn hebben, denk ik. Straks lekker slapen en op weg naar Page.