Brrrrrrrr!

Nou, dat is andere koek hier! (That's another cookie!) De temperatuur daalde vannacht tot onder het vriespunt en met het ene dunne dekentje had ik het best koud. Niet zo goed geslapen dus. Toch vroeg eruit om ontbijt te maken (not included) voor de rest, die nu een quadtocht gaan maken. Gekleed in lange broeken, truien, winterjassen, sjaals en zonnebrillen (tegen het zand en stof) zijn ze op pad. Kan ik rustig ff kopje thee drinken voor we naar Bryce Canyon National Park gaan. De laatste stenen voorlopig; morgen door naar 'the strip'!

---o---

Papa, Chiel, Stijn en ik kwamen helemaal enthousiast terug van de quad-trip, wat was dat gaaf zeg! Langs de Bryce Canyon gereden met een fantastisch uitzicht, door water en op steile smalle weggetjes door de bergen. Ik mocht van papa de hele tijd rijden, maar ik wist niet precies hoe hard dat gas ging in het begin, dus ik drukte hem iets te hard in. Papa vroeg zich af of het wel verstandig was, dat hij hier aan begonnen was; hij zat nl. bij mij achterop!! Maar niet veel later bleek dat ik het toch wel aardig onder de knie kreeg en toen kon het feest beginnen. Stijn had zijn GoPro meegenomen om alles te filmen en de filmpjes zijn fantastisch geworden. Lekker crossen langs de Bryce Cayon en ondertussen een beetje genieten van het uitzicht, wat een vette ervaring! Op een gegeven moment reden we een steile berg af en papa zei toen dat ik het gas helemaal moest indrukken. Knetterhard de berg af met 70 km per uur. Wat hebben wij hard gelachen! Chiel reed pittig door en daardoor vloog Stijn van z'n stoel; doodeng vond Stijn, maar ze hadden de grootste lol. Dit was ons ochtendje wel. Nu gaan we richting Bryce Canyon Park met de shuttlebus, om de Canyon te bezichtigen.

---o---

Ook deze canyon - die eigenlijk geen canyon is, dat kregen we bij elke busstop te horen - was prachtig. Weer heel anders. We zijn met de bus naar het uiterste punt gereden tot op 8300 ft. hoogte. Om het kwartier kwam de shuttlebus om ons naar het volgende uitzichtpunt te brengen. Vanaf Sunset Point zijn we naar beneden gelopen via Navajo Loop Trail. Jeetje wat daalde dat sterk; via diverse haarspeldbochten ging t naar beneden. Langs de Two Bridges en via Queens Garden Trail, door het bos naar Sunrise Point. Het weer was voor het eerst bewolkt en soms waaide het best hard. Maar berg op kwam het zonnetje erdoor en toen was het snel te warm met een jas aan. Dit gedeelte van het park heet trouwens Queens Garden omdat er een rots is, die qua vorm lijkt op koningin Elisabeth. 

We waren op tijd terug om nog wat filmpjes te kijken, te appen met vrienden en vriendinnen en een potje te kaarten. Heerlijk gegeten bij de Subway en afgesloten in het zwembad en... de fitnessruimte. Die is ook erg interessant.